Mindful Werken

Onlangs was mijn zoon ziek. We hebben thuis geen tv (en nee, dat heeft niets met een geloof te maken), en hij vroeg mij of ik mijn computer thuis kon laten zodat hij een filmpje kon kijken. Ik tuurde in mijn agenda en zag dat ik aaneensluitend clienten afspraken had. Mijn computer zou ik toch niet zo nodig hebben dus ik liet het ding met enig ongemak thuis bij mijn zoon.
Waar kwam dat ongemak vandaan? Ineens toch een beetje zenuwachtig worden want “nu kan ik een hele dag mijn mail niet lezen”. Ik stelde mezelf gerust met het idee dat ik de mailtjes vrolijk op mijn telefoonschermpje kon zien verschijnen. Dat een uurtje later de batterij op zou zijn, wist ik toen nog niet… 

Mijn eerste afspraak werd afgezegd. Even baalde ik ontzettend: wat had ik nu een hoop kunnen doen als ik mijn pc’tje mee had!! Wat nu? Wat moest ik nu ineens gaan doen met dat Uur Tijd, die zee van niets in mijn multimediale wereld? Zenuwachtig tikte ik tegen het scherm van mijn telefoon. Geen mail. 3 minuten later nog eens. Nog steeds niets. Koffie zetten. Nog niets.

Ik keek om me heen en zag dat mijn kamer wel aan een sopbeurtje toe was. Ik heb op mijn dooie akkertje alles afgestoft. Met aandacht. Nu ben ik niet zo’n ster-huisvrouw maar ik stond bijna op het punt er eentje te worden.

Tussen de middag had ik ook een uurtje pauze. Dat heb ik altijd, hoewel dat doorgaans betekent een uur als een razende Harry achter mijn scherm zitten, mails beantwoorden, 20 minuten voor het eind van mijn ‘pauze’ te beseffen dat ik nog moet eten en er dan achter komen dat ik die dag een salade zou maken die dus ook nog helemaal gemaakt moet worden..

En nu had ik dus dat Uur. Zonder pc. En inmiddels tot de ontdekking gekomen dat mijn telefoon uitgevallen was. Ik had al gesmeerde broodjes mee dus daar kon ik ook al geen tijd aan verspillen. Dus ja, ik ben gewoon in mijn stoel gaan zitten. Nee, niet aan mijn bureau. Gewoon op een stoel! Hoe vind je dat!? Ik heb gewoon een uur lang, op mijn stoel, mijn broodjes zitten eten. En daarna bijzonder zitten genieten van een Cappuccinootje.

Daarna had ik weer sessies. Sessies zijn voor mij altijd een mindfulness bell: ik zoom dan zo in op wat iemand te delen heeft dat er niets anders is dan dat. Je zou alleen soms eens moeten zien wat ik daarna allemaal aan het doen ben. Of tussendoor, ook zoiets. In de minuten tussen sessies, til ik de klep van mijn bureau omhoog en zie ik mijn vinger naar mijn muis gaan om het scherm aan te tikken. Als een verslaafde op zoek naar mails, berichten op Twitter of Facebook. En dan ben ik nog niets eens een fervent gebruiker van die laatste twee.
Nu was er Niets. Ik kon gewoon naar huis. Onhandig stond ik in mijn kamer nadat mijn laatste client weg was. Geen mails. Geen facturen. Geen sites om aan te werken. Niets.

Wat voelde ik me goed! Wat had ik heerlijk en aandachtig gewerkt die dag! Ik heb meteen bij thuiskomst mijn telefoon aan de stroom gehangen. Niet om mails te checken, maar om het er af te gooien. Mijn telefoon doet nu waar hij ooit voor bedoelt was: bellen. En mails open ik nog maar 2 tot 3 keer op een dag, op tijden die ik vooraf bedenk. En verder blijft de klep van mijn bureau dicht. Vanmiddag heb ik zelfs buiten in de zon mijn broodjes zitten eten, heb een stukje gewandeld en heb even een lekker vers sapje bij de groentenman gehaald. Kon ik de rest van de wandeling mindfulness in de praktijk brengen, door tegen mezelf te zeggen dat het echt niet erg was dat dat kleine rotflesje 4 euro kostte. Loslaten. Het is wat het is. Voel maar even wat dit met je doet. En geniet van die sap, want anders is het helemaal zonde van die 4 euro. 

Herken je jezelf zo hier en daar in mijn verhaal? Ben je benieuwd hoe ook jij Mindful aan het werk kunt zijn? Ik geef een Mindfulness Masterclass op 26 oktober over Mindful Werken. Leuk als je meedoet!

Groetjes,
Lonneke

Leave a Reply

Your email address will not be published.